کد مطلب:36755 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105

یكی از انتظارات ما از پیامبران و پیشوایان دین آن است كه به ما نحوه ی صحیح دعا كردن را بیاموزند، مبادا این نعمت بزرگ ضایع شود. شكر این نعمت، بهره گیری صحیح از آن است. از پیشوایان دین دعاهای بسیاری رسیده است و اگر كسی می خواهد خداوند را بدرستی بخواند، بهتر آن است كه همان دعاها را بخواند، آدمیان كمتر می دانند كه از خداوند چه بخواهند و اگر دستگیری آن بزرگان نباشد ممكن است انسان چشم خود را همیشه به تماشای مناظر حقیر و زشت مشغول كند و عمر خود را تباه كند و فرصت نظر كردنهای دل انگیز و روح پرور را از دست بدهد.

در پایان، این دعای امیرالمومنین (ع) را می خوانیم كه:

اللهم انك انس الانسین لاولیائك و احضرهم بالكفایه للمتوكلین علیك تشاهدهم فی سرائرهم و تطلع علیهم فی ضمائرهم و

[صفحه 287]

تعلم مبلغ بصائرهم. فاسرارهم لك مكشوفه و قلوبهم الیك ملهوفه ان اوحشتهم الغربه انسهم ذكرك و ان صبت علیهم المصائب لجاوا الی الاستجاره:

(نهج البلاغه، خطبه 227)

خداوندا تو مانوسترین كس برای اولیای خود هستی و برای كسانی كه بر تو توكل می كنند از همه كس حاضرتری تا آنها را دستگیری كنی. درون آنها را می بینی، ضمایر آنها را می خوانی و آنها را بهتر می شناسی، رازشان نزد تو گشوده است و دلشان به سوی تو پر می كشد. اگر از تنهایی به وحشت آیند، یاد تو مونس آنهاست و آنها را از تنهایی و وحشت نجات خواهد داد. و اگر مصائب بر سر و روی آنها ببارد، به تو پناه می برند

خداوندا با ما با عفوت و نه با عدلت رفتار كن و درهای رحمتت را به روی ما بگشا.

و السلام علیكم و رحمه الله و بركاته

[صفحه 289]

صفحه 287، 289.